Χριστός ανέστη εκ νεκρών, θανάτω θάνατον πατήσας, και τοις εν τοις μνήμασι ζωήν χαρισάμενος (τρις).
Ανάστασιν Χριστού θεασάμενοι, προσκυνήσωμενον Άγιον Κύριον, Ιησούν τον μόνον αναμάρτητον. Τον σταυρόν σου, Χριστέ, προσκυνούμεν, και την αγίαν σου ανάστασιν υμνούμεν και δοξάζομεν· συ γαρ ει Θεός ημών, εκτός σου άλλον ουκ οίδαμεν, το όνομά σου ονομάζομεν. Δεύτε πάντες οι πιστοί, προσκυνήσωμεν την του Χριστού αγίαν ανάστασιν· ιδού γαρ ήλθε διά του σταυρού, χαρά εν όλω τω κόσμω. Διά παντός ευλογούντες τον Κύριον, υμνούμεν την ανάστασιν αυτού. Σταυρόν γαρ υπο-μείνας δι’ ημάς, θανάτω θάνατον ώλεσεν (τρις).
Προλαβούσαι τον όρθρον αι περί Μαριάμ, και ευρούσαι τον λίθον αποκυλισθέντα του μνήματος, ήκουον εκ του αγγέλου· Τον εν φωτί αϊδίω υπάρχοντα, μετά νεκρών τι ζη-τείτε ως άνθρωπον; βλέπετε τα εντάφια σπάργανα· δράμετε και τω κόσμω κηρύξατε, ως ηγέρθη ο Κύριος θανατώσας τον θάνατον· ότι υπάρχει Θεού Υιός, του σώζοντος το γέ-νος των ανθρώπων.
Ει και εν τάφω κατήλθες, Αθάνατε, αλλά του Άδου καθείλες την δύναμιν· και ανέ-στης ως νικητής, Χριστέ ο Θεός γυναιξί μυροφόροις φθεγξάμενος· Χαίρετε· και τοις σοις αποστόλοις ειρήνην δωρούμενος, ο τοις πεσούσι παρέχων ανάστασιν.
Εν τάφω σωματικώς, εν άδου δε μετά ψυχής, ως Θεός, εν παραδείσω δε μετά λη-στού, και εν θρόνω υπήρχες, Χριστέ, μετά Πατρός και Πνεύματος, πάντα πληρών ο απε-ρίγραπτος.
Δόξα Πατρί και Υιώ και Αγίω Πνεύματι
Ως ζωηφόρος, ως παραδείσου ωραιότερος, όντως και παστάδος πάσης βασιλικής α-ναδέδεικται λαμπρότερος, Χριστέ, ο τάφος σου, η πηγή της ημών αναστάσεως.
Και νυν και αεί και εις τους αιώνας των αιώνων αμήν.
Το του Υψίστου ηγιασμένον θείον σκήνωμα, χαίρε· διά σου γαρ δέδοται η χαρά, Θε-οτόκε, τοις κραυγάζουσιν· Ευλογημένη συ, εν γυναιξίν υπάρχεις, πανάμωμε Δέσποινα.
Κύριε ελέησον (40 φορές)
Δόξα Πατρί … Και νυν …
Την τιμιωτέραν των Χερουβίμ, και ενδοξοτέραν ασυγκρίτως των Σεραφείμ, την αδιαφθόρως Θεόν Λόγον τεκούσαν, την όντως Θεοτόκον, σε μεγαλύνομεν.
Δι’ ευχών των Αγίων Πατέρων ημών, Κύριε Ιησού Χριστέ ο Θεός, ελέησον και σώ-σον ημάς.
Μετά το δι’ ευχών του Αποδείπνου λέμε:
Ευχή του Μεγ. Βασιλείου
Ευλογητός ει, Δέσποτα παντοκράτωρ, ο φωτίσας την ημέραν τω φωτί τω ηλιακώ και την νύκτα φαιδρύνας ταις αυγαίς του πυρός· ο το μήκος της ημέρας διελθείν ημάς κατά-ξιώσας και προσεγγίσαι ταις αρχαίς της νυκτός. Επάκουσον της δεήσεως ημών και πα-ντός του λαού σου· και πάσιν ημίν συγχωρήσας τα εκούσια και τα ακούσια αμαρτήματα, πρόσδεξαι τας εσπερινάς ημών ικεσίας και κατάπεμψον το πλήθος του ελέους και των οικτιρμών σου επί την κληρονομίαν σου. Τείχισον ημάς αγίοις αγγέλοις σου. Όπλισον η-μάς όπλοις δικαιοσύνης σου. Περιχαράκωσον ημάς τη αληθεία σου. Φρούρησον ημάς τη δυνάμει σου. Ρύσαι ημάς εκ πάσης περιστάσεως και πάσης επιβουλής του αντικειμένου. Παράσχου δε ημίν και την παρούσαν εσπέραν, συν τη επερχομένη νυκτί, τελείαν, αγίαν, ειρηνικήν, αναμάρτητον, ασκανδάλιστον, αφάνταστον και πάσας τας ημέρας της ζωής η-μών· πρεσβείαις της αγίας Θεοτόκου και πάντων των αγίων των απ’ αιώνός σοι ευαρε-στησάντων· Αμήν.
Χριστός ανέστη εκ νεκρών, θανάτω θάνατον πατήσας και τοις εν τοις μνήμασι ζωήν χαρισάμενος. (3)
Αναστάς ο Ιησούς από του τάφου, καθώς προείπεν, έδωκεν ημίν την αιώνιον ζωήν και μέγα έλεος.